Geri dön…

Haftasonu Cunda’ya gittiğimde bir bankta oturdum. Denizin kokusunu içime çekerken gelen müzik sesiyle bir şeyler karalamak istedim. Bir sayfa, iki sayfa derken kelimeler bir bir döküldü deftere…

Geri dön…

Yağmur damlaları cama vururken elime bir kalem aldım bir de kendimi
Hatıralar gözümün önünden perde perde geçerken
Bende bıraktığın anlar ve anılar…
Bu şehir bana kafa tutuyor her yerde hatıralar
Devam etmek, her şeyden daha zor
Senden sonrası yok biliyorum
Kör bir karanlığın ortasında savruluyorum
Kaçıp gitmek çözüm değil gittiğim yere seni de götürürken
Hüznün tınısında, kırılmış kalbim ve eksilmiş benliğim
Duygular bir gün biter mi onun sınavını veriyorum.
Çok şey öğrettin bana giderken
Çok özlemeyi ve çaresizliği
Şarkıların can acıttığını öğrettin
Hayatın  içinde yok olmayı, kalabalığın içinde yalnızlığı öğrettin
Ben bir hatıra olurken hayatında
Kalbimde hala canlı olan sen
Her nefes alışımda içime batıyorsun
Seni anmadığım, özlemediğim tek bir gün yok
Olur da bir gün sen de özlersen yine gel tut ellerimden
Güneş batıyor her gün, içimde senin sevgin hiç batmıyor
Olmaz olsaydın ayrılık
Ayrılmak da değil bu yakmak, kavurmak…
Kazanmayı isterken kaybetmek, çok severken vazgeçmek ne kadar zor bilir misin ?
Dön demeye utanırım, arkasına saklandım gururumun

Ama geri dön ne olur geri dön…